“Þöyle bir bakýn etrafýnýza: Ýnsan iliþkilerinde bir kirlenme, ruh dünyamýza sinmiþ bir çirkinleþme yok mu? Hayatýn pek çok alanýnda, güzelliðin izini sürmek dururken, çirkinliðe maðlup olmuyor muyuz? Dikkatlerimizi güzel olaný seçip ayýklamak yerine çirkin olaný teþhire yöneltmiyor muyuz? Çirkinliði konuþmaya ve yaþamaya ayýrdýðýmýz saatler arasýnda, güzellikle dolu anlarýn bir hükmü, sahiciliði ve heyecaný kaldý mý?”
“Ýnanmak güzelliði görmeyi, güzellikle hemhal olmayý mümkün kýlmýyorsa, ortada önemli bir sorun var demektir. Ýnandýðýný söyleyen insanlar hâlâ ‘Tanrý’nýn sözlerini iþitme kýtlýðý’ çekiyorlarsa, bu sorunu iyi teþhis etmek gerekir.”
“Aslolan güzelliktir ve kâinatý temâþâ eden kiþi þerrin hayra, çirkinliðin de güzelliðe inkýlâb edebileceðini farkeder. Ki, insana verilen görev, bozulmuþ olaný onarmak, yýkýlmýþ olaný yerine koymaktýr.”
Ve iþte bunun için, insanýn ‘kendine iyi bak’masý gerekiyor...