Mehmed Akif, Birinci Dünya Harbi’nde Âsým’ýn neslinin “kýt’a kapma oyunu” oynadýklarýndan söz eder. Bu gençlerin kimi Galiçya’da, kimi Sina çölünde, kimi Kafkaslarda, kimi de Çanakkale’de emperyalizme karþý çaðlarý alt üst eden bir mücadele veriyorlardý. Bugün de eðitim neferlerimiz ayný rolü oynamýyorlar mý? Ýnsanlýða bu defa Yunus’un gönüllerine ektiði güzellikleri demetleyip sunmuyorlar mý? Bu çaðýn vebasýna inançlarýndan derledikleri güzellikleri derman olarak sürmüyorlar mý? Ve en önemlisi de, “Bizden adam çýkmaz” hurafesinin çatýsýný çatýr çatýr yýkmýyorlar mý? Bu bir “Sonsuzluk Kervaný” dostlar! Dün Tarýk b. Ziyad’ýn kutlu askerleri bu vazifeyi üstlenmiþlerdi, bugün ise eðitim gönüllüleri. Dün Abdülhamid Han bu kervanýn bir halkasý olmuþtu, bugün vazife bizim omuzlarýmýzda. Abdülhamid’in dansý devam ediyor dostlar... Kurtlarla, yani insanlýðýn düþmanlarýyla insanlýðýn dostlarýnýn ezelî mücadelesi...
Aile
