Çevre ile iliþkilerinde insanlarýn davranýþlarýný nasýl biçimlendireceklerini belirleyen tüze kurallarý çoðu kez kâðýt üzerinde kalabiliyor. Etkili bir þekilde uygulanma þansý bulamayan tüze kurallarýnýn yerini etik kurallarýn almasý iyi olaný kötü olandan ayýrt etmekte yararlý bir ölçüt, güvenilir bir kýlavuz rolü oynayabilir. Bireyler, bu sayede tarih, kültür ve doða deðerleri karþýsýnda etik yönden önem taþýyan bir sorumluluk duygusuyla davranmýþ olacaklarýndan, dýþtan zorlamalara da gerek kalmaz.
Çevre Etiði, bu çaðdaþ bilim dalýnýn genel kurallarýný, etik kuramlarýnýn geliþmesine katký yapmýþ düþünürlerin temel yaklaþýmlarýný, tartýþma konusu olan baþlýca çevre kuramlarýnýn tanýtýmýný ve eleþtirisini içeren bilimsel çalýþmalardan biridir. Ele alýnan konular arasýnda Derin Ekoloji ve Ekofeminizm gibi kuramsal yaklaþýmlarýn yaný sýra, Aristoteles’in insan-doða iliþkilerine yön vermesini önerdiði kurallar da var. Özellikle felsefe, etik, siyaset bilimi, toplumbilim ve kamu yönetimi dallarýnda eðitim veren yüksek öðretim kurumlarýndaki öðrencilerin ve öðretim üyelerinin geniþ ölçüde yararlanabilecekleri bir yapýt.
Aile
