Eve dönüyorum, gece baþlýyor, bir dostum arýyor, bir yerlere gitmeyi öneriyor, ona, içimdeki boþluktan sözetmiyorum. Yine de “Senin neyin mutlu edeceðini biliyor musun?” diye soruyor. Tabii bilmiyorum!
Masanýn üstünde bir dergi duruyor, bir sigara yakýyorum, kapaðýnda büyük, renkli baþlýklar var, ’Aþký Bulmanýn ve Korumanýn Yollarý’, bunlarý okuyarak öðrenebilir miydik? Þimdi birlikte geçirdiðimiz birkaç yýlýn ayrýntýlarýyla dolu bu evde sabaha karþý oturmak istemiyorum, o ayrýntýlarý, küçük bir çocuðu yaþamýmdan tümüyle çýkartmak istiyorum, unutmak, eðer imkansýz deðilse…