Yüce dað zirveleri aldatýr insaný... Ulaþmak kolay deðildir. Saatler süren, dizlerde derman býrakmayan týrmanýþtan sonra: “Ýþte! zirve orada!” der, tazelenen bir güçle daha bir þevkle týrmanýrsýn, dikenli, eriyen karlarýn, sert esen kuzey rüzgârlarýnýn çatlattýðý, yerinden oynattýðý kayalara ihtiyatla basarak. Tam zirveye ulaþtýðýný sandýðýn an, taa yükseklerde, günahsýz insanlar gibi ak bulutlarla kucaklaþmýþ, gururla bakar sana, acziyetinle alay edercesine...
Orada, epilek yaðmurlarda, dað esintisinde boy atan, nazlý çiçekler vardýr... Onlar yalnýzlýklarýndan yakýnýr görünseler de þikâyetçi deðildirler bu inzivadan...
Aile
