Ankara’nýn en güzel ayý. Bir sabah uyandýðýmda, kardeþlerimle yer yataðýnda yattýðým odada, ki bu iki odasýndan biridir evimizin, baþucumda bir çift ayakkabý. Naylon deðil, giyilmiþ deðil, kara deðil, belki bir ayakkabý bile deðil. Baðcýklarý var, yüksek altý var. Bizler Ali Veli Makinist programýnýn çekimlerinde gördüðüm mutlu çocuklarýn ayaklarýndaki gibi bir mucize.
Bir düþ.
Bir gülüþ. Bir þiir o; okuduðum en güzel kitap, uzandýðým en yumuþak toprak, yediðim en güzel kebap.