Hazreti Ýbrahim, henüz çok küçük yaþlarda iken, putlarýn, aðaçlarýn ya da ay, güneþ, yýldýz gibi gök cisimlerinin yaratýcý olamayacaðýný düþünür. O, kalbini Allah sevgisiyle süsleyen bir kainat yolcusu olarak, “Benim Rabbim bunlarý yaratandýr.”der. Bu gerçeði annesine, babasýna ve çevresindeki herkese anlatmaya baþlar. Genç yaþta, Yüce Allah onu peygamberlikle þereflendirince, insanlara ders vermek için, bütün putlarý kýrar. Bunun cezasý olarak, Babil’in zalim kralý Nemrut tarafýndan mancýnýkla ateþe atýlýr…
Günler boyunca Alican ile Arýcan, Babil sokaklarýnda dolaþtýlar. Onlar da hergün ateþin yanýna gidiyor ve Hazreti Ýbrahim Aleyhisselamýn içeride huzur içinde Yüce Allah’a ibaret ettiðini gördükçe çok seviniyorlardý. Yine bir gün birlikte sokaklarda dolaþýrken, Arýcan ortadan kayboluverdi. (kitaptan)