Sýradýþý anlatýlar üzerine...
Ýnsan tükenmez derler ama günlük yaþamýn hýzlý ivmesi kimi zaman bu sözü çürütür. Funda Keskin, ýskaladýðýmýz yaþam üstüne kurmuþ öykülerini. Kimi kez ayrýmýna varmadýðýmýz "zaman", kimi kez sözlüklerimizden çoktan çýkarýlmýþ "aþk" kimi zaman da unuttuðumuz "küçük sevinçler, küçük þeyler" metinlerinde yeniden can bulmuþ. Yaþamýn yükselen deðerlerine karþý duruyor yazar... "Iþýklarý kapattým. Kibritçi kýz, sokak çocuklarýyla poþetten uçurtma yapmýþ; sokakta sessiz bir neþe. Anneannemin verdiði þekerleri dilimin üzerinde gezdiriyorum. Bir zamanlar avuç avuç cebime doldurduðum þekerlerin sertliði þimdi yine ellerimde. Biliyorum çocukluðum o salýncakta..." Okur, kimi öykülerde umarsýzlýk, kimilerinde ruhsal karmaþa, kimilerinde de yaþamýn karþýtlýklarý karþýsýnda bireyin çözümsüzlüðüyle karþý karþýya kalýyor. Belki bu karþýlaþma da insana sunulmuþ bir fýrsat olarak deðerlendirilebilir... Belki de herkes kendi öyküsünün kapýsýný aralayabilir... Genç bir yazarýn kalemiyle buluþmanýn zamanýdýr...
Münevver OGAN (öykücü-yazar)
Aile
