Önce gölgeler üþüþtü yüreðimize, sonrasýnda kahramanlýk türküleri. Kendimizi kaptýrmýþ gidiyorduk doludizgin, kelimeler karmaþa yaratmýþtý görünürde. Bir zaman kelimelerin tasnifiyle uðraþtýk. Düz anlamlarýný biliyorduk, okullarda öðrenmiþtik ama ýstýlahi manada ne denilmek istendiðini tartýþtýk. Meðer elastikiyeti varmýþ bunlarýn da, ne kadar çekersen çek her bir tarafa uzanýrmýþ. Gel zaman git zaman kelimelerden evler yaptýk kendimize, baþýmýzý sokacaðýmýz bir çatý. Þimdilerde güvenliðiyle ilgiliyiz. Ne de olsa kendi eserimiz, pek öyle ahým þahým denilmese de…
Aile
