2005 yýlýnda bu soruyu sorup yanýtýný vermek çok kolay. Oysa 1920’lerin koþullarýný hayal ederek yaþamaya çalýþalým, takalým neyle karþýlaþacaðýz!
Anadolu Ýngilizlerin kýþkýrtmasýyla Yunanlýlarýn iþgali altýnda. Üstelik, uluslararasý kurallara aykýrý olarak, kadýnlarýn kýzlarýn ýrzlarýna geçiliyor, her yer yaðmalanýyor, yakýlýyor, yýkýlýyor, camilerde ezanlar okunamýyor... Savaþacak silah ve cephane yok, yiyecek yok, giyecek yok, para da yok... Demiryollarý iþgal altýnda, karayolu da yok.
Türk milleti bu koþullarda mucize yarattý. Silah yaptý, cephane üretti, iþgal altýndaki Ýstanbul’da silah depolarýný soydu, subaylarý Anadolu'ya kaçýrdý. Tüm bunlarý da Ýstanbul-Trabzon-Batum-Novorosisky-Ýnebolu iskeleleri arasýnda yaptý. Ölümden korkmayan, ölümü yenen sivil resmi bahriyeliler ile Anadolulu, Kastamonulu ve Ýnebolulu Türk kadýnlarýyla baþardý.
Türk kadýnlarýnýn inanýlmaz azim ve kararlýlýklarý bu memleketi kurtardý. Kar kýþ demediler, kaðnýlarýn arkasýndan gittiler. Dondular, yollarda öldüler ama yorganlarýyla, kazaklarýyla mermileri sardýlar... Çocuklarý öksüz kaldý, yetim kaldý ama "bu vatan kurtuldu".
Bu kitap, Gazi Mustafa Kemal'in askerlerinin, ipsiz Recep'in, Topal Osman'ýn, Bandýrma'nýn kaptaný Ýsmail Hakkýnýn ve Erzurumlu Kara Fatma, Selanikli Ayþe, karþýlýksýz aþkýn kurbaný Selanikli Fikriye gibi kadýnlarýn mucizesini anlatýr... Onlar bizim için öldüler...
Bu kitap, bu vataný kurtarmak için ölenlerin öyküsüdür.
Aile
