Hapishaneler, uzun zamandan beri pek çok yazar, þair için bir “okul” olagelmiþtir. Pek çok kiþi yazý çiziye hapiste baþlamýþtýr. Hapisteki yazar oranýnýn sokaktakinden her zaman fazla olduðu bir ülkede, belki de þaþýrtýcý deðil bu. Öte yandan, hapishanede yazmanýn apayrý güçlükleri, engelleri var. Aytekin Yýlmaz’ýn derlediði Hapiste Yazmak, “içeriden” bir bakýþla hapiste yazmanýn çeþitli yönleri üzerinde yoðunlaþýyor.
“Her ne olursa olsun hapiste direnmenin tek, hatta belki de en güzel yolu yazmak.
Yazarak ayaktayým diyebilirim. Ýtaat etmiyorum diye dayak yediðim bir gün, mizah yüklü bir öykü yazarak baktým hayata. Yazmak, hele ki hapiste yazmak umudun adý,
Var olduðumun çýðlýðý.”
“Uzun süre hapis kalmak zordur. Ýrade gerektirir. Direnç gerektirir. Tahammül gücü, sabýr gerektirir. Hayallerine asla sýrt çevirmemeyi gerektirir. Moral gerektirir. Duvarlarýn ötesine taþacak bir bilincin ve yüreðin sahibi olmayý gerektirir. Bunun için de okumayý, yazmayý gerektirir.”
“Hapishane, gerçeðin farklý bir düzlemi. Hapiste yazmak, içeriði ve niteliði ne olursa olsun, bir tercüme çabasýdýr bence. Ýçerideki insaný hayata çevirme, gerçeðin iki ayrý düzlemini birbirine çevirme... Her ‘çeviri’de olduðu gibi, iki dili de iyi bilmek gerekir.”
• ÖNDER BÝROL BIYIK • MEHMET BOÐATEKÝN • MÝTAT ÇELÝK • YALÇIN HAFÇI • DOÐAN HATUN • SÝBEL ÖZ
• CAFER SOLGUN • ÖZGÜR SOYLU • BÜLENT ÞAMCI • ERCAN TANRIVERDÝ • MEHMET TAÞDEMÝR• DÝYADÝN TURHAN
• NERGÝZ GÜN UZUN • NUSRET YILDIZ • AYTEKÝN YILMAZ
Aile
