“Bugün Aðustos’un yirmi beþi. Bu ay beþ Perþembe var. Aðustos’un son haftasý geldin, dört haftada Eylül’de geleceksin. Sana nakit vermek yerine biriktireceðim. Bu da üç bin yedi yüz elli dolar ediyor. Bir iki yüz elli dolar da benden olsun. Bu dört bin dolarý senin için aklayýp sana bir hesap açarýz. Hemen iþlere baþlayabiliriz. Sen zeki bir çocuksun. Thor. Aletin küçük ama beynin büyük. Tam tersinin olmasýndan daha iyidir.
“Robin bugünde yaþayýp gelecek için çalýþýyordu. Yirmi dört yaþýnda olmasýna raðmen o kadar karýþýk bir geçmiþi vardý ki ne gerçek ismini, ne saç rengini ne de aslýnda kadýn mý erkek mi olduðunu hatýrlayabiliyordu. Þu anda yani Aðustos 1981’de San Francisco’da olduðunu, saçlarýnýn kýrmýzý olduðunu, cinsiyetsiz kýyafetler giydiðini ve kendini Robin olarak tanýttýðýný biliyordu. Baþý belaya girmesin diye de erkekler tuvaletini kullanýyordu.”
“Nester yol boyunca yumruk iþini düþündü. Bugünkü deneyiminden sonra bunun ne kadar iðrenç olacaðýný tahmin edebiliyordu. Avustralya’da yaþamak için böylesine iðrenç bir þeye katlanmaya deðer miydi? Sonra aklýna Kuveyt’te hemþirelik yapan Luz Halasý geldi. Orada kazandýðý parayla bütün ailesini geçindirmiþti. Halasý Kuveyt’te ikinci sýnýf insan muamelesi görmeye ve bir kadýn olarak yaþamaya bile dayanabildiyse o da, yapabilirdi. Hatta o bir kadýn olarak buna katlanabildiyse o hayli hayli katlanabilirdi. Bir süre sonra Ken ve David’i býrakýp kendine bir hayat kurabilirdi. Hatta diðerleri gibi bir kadýnla evlenip düzenli bir iþ bile bulabilirdi. Diðer eskort çocuklar bunu baþarmýþtý.”
Joseph Itiel, Eskort Masallarý’yla okuyucuyu, insan doðasýnýn karmaþýk fakat bir o kadar da kýþkýrtýcý derinliklerine; cinselliðin en doðal, en “ilkel2 halinin yaþandýðý dehlizlere götürüyor.
Aile
