Akýlla bir söyleþim oldu dün gece:
Dedim: Ey akýl, ey her bilginin anasý!
Soracaklarým var, cevap verir misin?
Zordayým, bir yol gösterir misin?
Dedim: Þu yaþamdan býktým, ne yapsam?
Dedi: Biraz daha yan ve dayan!
Dedim: Anlat bana, nedir þu yaþamak?
Dedi: Bir düþ, gör görüntü ve kaybolmak.
Dedim: Aðaya, beye hizmet etmek nedir?
Dedi: Az zevke karþýlýk çok dert çekmektir.
Dedim: Þu zalimler yok mu, kim bunlar?
Dedi: Kurt, köpek, çakal makal da var.
Dedim: Biraz daha anlat, bunlar neyin nesi?
Dedi: Üç beþ sevgisiz, üç beþ kötü niyetli.
Dedim: Bu deli gönül ne zaman akýllanacak?
Dedi: Daha var, biraz kulaýð burkulacak.
Dedim: Beðendin mi Hayyâm'ýn sözlerini?
Dedi: Güzel lâf etmiþ, sayýp dökmüþ derdini.
Aile
